Παγωμένος Ώμος

Ο όρος “παγωμένος ώμος” περιγράφει έναν ώμο επώδυνο και δύσκαμπτο.

Η αιτολογία και η παθοφυσιολογία αυτής της κατάστασης δεν είναι πλήρως διευκρινισμένη.

Σταδιακά, ο αρθρικός θύλακος χάνει την ελαστικότητά του και συρικνώνεται, με αποτέλεσμα να μειώνεται δραματικά ο όγκος της άρθρωσης και να δυσχεραίνεται η κίνηση της κεφαλής του βραχιονίου μέσα στην ωμογλήνη. Η συρρίκνωση του θυλάκου (συμφυτική θυλακίτιδα) είναι η βαική αιτία πόνου και μείωσης της κινητικότητας της άρθρωσης.

Παράγοντες που μπορούν να πυροδοτήσουν την εμφάνιση παγωμένου ώμου είναι:

σακχαρώδης διαβήτης
θυρεοειδοπάθειες
παρατεταμένη ακινητοποίηση του ώμου
χειρουργικές επεμβάσεις
παθήσεις του ώμου (ρήξη τένοντα, τενοντίτιδα)

Ο παγωμένος ώμος εξελίσσεται σε τρια στάδια, καθένα από τα οποία διαρκεί και διαφορετικό χρονικό διάστημα:

1ο στάδιο – στάδιο του πόνου (διάρκεια 6 εβδομάδες έως 9 μήνες)
2ο στάδιο – στάδιο της δυσκαμψίας (διάρκεια 4-12 μήνες)
3ο στάδιο – στάδιο της χαλάρωσης (διάρκεια 5 έως 26 μήνες)

Ανάλογα με το στάδιο εξέλιξης της θυλακίτιδας, ο ασθενής παρουσιάζει και τα αντίστοιχα συμπτώματα. Κύριες κλινικές εκδηλώσεις είναι ο πόνος του ώμου και η δυσκαμψία, με ιδιαίτερη ελάττωση της έξω στροφής.

Η διάγνωση είναι κλινική και προκύπτει με βάση το ιστορικό και την κλινική εξέταση του ασθενούς. Ο απεικονιστικός έλεγχος μπορεί να επιβεβαιώσει την παρουσία παθήσεων που σχετίζονται με τον παγωμένο ώμο πχ ασβεστοποιός τενοντίτιδα στροφικού πετάλου, οστεοαρθρίτιδα, προηγηθέν χειρουργείο.

Ο παγωμένος ώμος αντιμετωπίζεται αρχικά με επιθετική φυσικοθεραπεία. Δεδομένου της χρονιότητας της κατάστασης και της έντασης των συμπτωμάτων, χρειάζεται μια αρμονική συνεργασία ασθενούς – ορθοπαιδικού – φυσικοθεραπευτή, προκειμένου να ολοκληρωθεί επιτυχώς το εκάστοτε πρόγραμμα αποκατάστασης. Συμπληρωματικά, χορηγούνται αντιφλεγμονώδη και αναλγητικά φάρμακα και μπορεί να διενεργηθούν ενδοαρθρικές εγχύσεις (ενέσεις) κορτιζόνης ή βιολογικών παραγόντων.

Σε εμμένουσες επώδυνες καταστάσεις που ξεπερνούν τους 6 μήνες, υπάρχει η επιλογή της κινητοποιήσης του ώμου υπό αναισθησία (μέθη). Με την τεχνική αυτή, ο ορθοπαιδικός χειρουργός επιτυγχάνει την κινητοποίηση του παγωμένου ώμου, χωρίς ο ασθενής να βιώνει πόνο. Ο χειρισμός της κινητοποίησης επιδρά θετικά στη συνέχιση της φυσικοθεραπείας του ασθενούς και στην ταχύτερη αποθεραπεία του.

Επί αποτυχίας των παραπάνω μέτρων, υπάρχει ένδειξη για χειρουργική αντιμετώπιση της συμφυτικής θυλακίτιδας. Η χειρουργική τεχνική περιλαμβάνει αρθροσκοπική λύση των συμφύσεων. Με τρεις ελάχιστες τομές του δέρματος, ο ορθοπαιδικός χειρουργός εισάγει στην άρθρωση του ώμου μια κάμερα (αρθροσκόπιο) και με κατάλληλα εργαλεία ελέγχει τη μεταπλασία και τη συρρίκνωση του αρθρικού θυλάκου. Στη συνέχεια, απελευθερώνει (κόβει) σε συγκεκριμένες θέσεις τον θύλακο, επιτρέποντας πλήρη ελευθερία κινήσεων της άρθρωσης. Μετεγχειρητικά, ο ασθενής συνεχίζει ένα τροποποιημένο πρόγραμμα αποκατάστασης και σύντομα απαλλάσσεται από τα συμπτώματά του.

Αριστερά: Αρθροσκοπική εικόνα φυσιολογικού ώμου Δεξιά: Αρθροσκοπική εικόνα παγωμένου ώμου (το κόκκινο χρώμα δηλώνει έντονη θυλακίτιδα)

Στο παρακάτω βίντεο, μπορείτε να παρακολουθήσετε στιγμιότυπα αρθροσκοπικής θεραπειας παγωμένου ώμου (αρθροσκοπική συμφυσιόλυση).