Η αρθρίτιδα ώμου (πιο σωστά αρθρίτιδα γληνοβραχιόνιας άρθρωσης) είναι το αποτέλεσμα της σταδιακής εκφύλισης των αρθρικών επιφανειών της ωμογλήνης και της κεφαλής του βραχιονίου.
Κατά την οστεοαρθρίτιδα, παρατηρείται καταστροφή του αρθρικού χόνδρου, ενός λεπτού και ελαστικού στρώματος συνδετικού ιστού που καλύπτει τις αρθρικές επιφάνειες της ωμοπλάτης και του άνω πέρτος του βραχιονίου οστού.
Η καταστροφή του αρθρικού χόνδρου συνεπάγεται αύξηση της τριβής μεταξύ των αρθρικών επιφανειών και πρόκληση πόνου, δυσκαμψίας και οιδήματος.
Σε αρχικά στάδια, η αντιμετώπιση της αρθρίτιδας είναι συντηρητική και περιλαμβάνει φυσικοθεραπεία και εγχύσεις υαλουρονικού οξέος.
Σε βαρύτερα στάδια, η ολική αρθροπλαστική ώμου αποτελεί την οριστική θεραπεία της νόσου. Κατά την αρθροπλαστική, αντικαθιστούμε τις κατεστραμένες αρθρικές επιφάνειες με μεταλλικά και πλαστικά εμφυτεύματα (προθέσεις) κατά τέτοιν τρόπο ώστε να αποκαθίσταται η φυσιολογική ανατομία και λειτουργία της άρθρωσης του ώμου.
Σε περιπτώσεις αρθρίτιδας με φυσιολογικούς τένοντες (ακέραιο στροφικό πέταλο), η αρθροπλαστική που εφαρμόζεται ονομάζεται ανατομική ολική αρθροπλαστική.
Σε περιπτώσεις που η αρθρίτιδα ώμου συνοδεύεται από μαζική ρήξη του τενόντιου στροφικού πετάλου (αρθροπάθεια στροφικού πετάλου), η αρθροπλαστική που ενδείκνυται ονομάζεται ανάστροφή ολική αρθροπλαστική ώμου. Ο τύπος αυτός της αρθροπλαστικής παρακάμπτει τη φυσιολογική εμβιομηχανική της άρθρωσης και μπορεί να λειτουργήσει ακόμα και χωρίς τη δράση των (κατεστραμένων) τενόντων του ώμου.