Ο όρος “εξάρθρημα ώμου” περιγράφει την έξοδο της κεφαλής του βραχιονίου οστού πέρα από τα όρια της της ωμογλήνης (εξάρθρημα γληνοβραχιόνιας άρθρωσης).
Το εξάρθρημα ώμου αποτελεί ένα τραυματικό γεγονός για την άρθρωση.
Σε κάθε εξάρθρημα, οι σταθεροποιητικοί μηχανισμοί του ώμου υφίστανται ανεπανόρθωτες βλάβες.
Οι πιο συχνές είναι:
•ρήξη του επιχείλιου χόνδρου (βλάβη Bankart)
•ρήξη των γληνοβραχιόνιων συνδέσμων
•συμπιεστικό κάταγμα κεφαλής βραχιονίου (βλάβη Hill-Sachs)
•κάταγμα του κατώτερου προσθίου χείλους της ωμογλήνης (οστικό Bankart)
Η αντιμετώπιση του εξαρθρήματος εξαρτάται κυρίως από
- την ηλικία,
- τις λειτουργικές απαιτήσεις του ασθενούς και
- το ιστορικό προηγούμενου εξαρθρήματος.
Η επανάληψη του εξαρθρήματος δηλώνει την ανεπάρκεια των σταθεροποητικών μηχανισμών του ώμου και την αναποτελεσματικότητα της προηγούμενης θεραπείας.
Η ανατομική αποκατάσταση ενός εξαρθρήματος γίνεται αρθροσκοπικά – χειρουργικά.
Κατά την αρθροσκόπηση, ελέγχεται η ακεραιότητα των σταθεροποιητικών μηχανισμών του ώμου και επιδιορθώνεται κάθε βλάβη που παρατηρείται.